வித்துப் பொதிவார் விரைவிட்டு நாற்றுவார்
அற்றதம் வாணாள் அறிகிலாப் பாவிகள்
உற்ற வினைத்துயர் ஒன்றும் அறிகிலார்
முற்றொளி தீயின் முனிகின்ற வாறே. – (திருமந்திரம் – 2084)

விளக்கம்:
ஒவ்வொரு கணமும் தன் வாழ்நாள் கழிந்து கொண்டிருப்பதை அறியாத பாவிகள் வினையாகிய விதைகளை மூட்டை கட்டிக் கொள்வர். அந்த வினைகளை விதைத்து முளைக்கச் செய்து இன்னும் தீவினைகளை பெருக்கிக் கொள்வர். தீய வினைகளை பெருக்கிக் கொள்வதால் உண்டாகும் துன்பங்களை இப்போது அவர் அறிய மாட்டார். இவர்களின் செயல் கொழுந்து விட்டு எரிகின்ற தீயினில் அழிவதைப் போன்றதாகும்.

Those who bundle up bad karmas, plant them to multiply,
they don't aware of their life time being diminished.
They don't know the sorrows behind their bad karmas.
They perish in the blazing fire.