ஆகின்ற மின்னொளி யாவது கண்டபின்
பாகின்ற பூவிற் பரப்பவை காணலா
மேகின்ற காலம் வெளியுற நின்றது
போகின்ற காலங்கள் போவது மில்லையே. – (திருமந்திரம் – 680)

விளக்கம்:
பிராத்தி எனும் சித்தி பெற்று குண்டலினியின் தன்மையையும், ஐம்பூதங்களின் இயக்கத்தையும் தள்ளி நின்று கவனிக்கும் போது எல்லாவற்றையும் மேலிருந்து பார்க்கும் அனுபவம் கிடைக்கும். விண்ணின்று பார்க்கும் இத்தன்மையே கரிமா எனப்படும் சித்தியாகும். இப்படிப் பார்க்கும் போது இந்தப் பூமியின் பரப்பளவை ஒப்பிட்டு நாமெல்லாம் எவ்வளவு சிறியவர்கள் என்பதை உனரலாம். இந்த உலகத்தின் வயதை ஒப்பிடும் போது நமது வாழ்நாள் எல்லாம் மிக சொற்ப காலமே என்பதும் புரியும். இதனால் காலத்தைப் பற்றிய கவலை இல்லாமல் வாழலாம்.

நின்றன தத்துவ நாயகி தன்னுடன்
கண்டன பூதப் படையவை யெல்லாங்
கொண்டவை யோராண்டு கூட இருந்திடில்
விண்டது வேநல்ல பிராத்தி யதாகுமே. – (திருமந்திரம் – 679)

விளக்கம்:
அட்டாங்கயோகம் பயிலும் காலத்தில் தத்துவ நாயகியான பராசக்தியை அறிந்து கொள்வதுடன், ஐம்பூதங்களின் இயக்கத்தையும் தள்ளி நின்று உணரலாம். இவ்வாறு ஐம்பூதங்களின் இயக்கத்தால் பாதிக்கப்படாமல் ஓராண்டு காலம் அவற்றை கவனித்து வந்தால், பிராத்தி எனப்படும் சித்தி பெறலாம்.

தன்வழி யாகத் தழைத்திடுஞானமுந்
தன்வழி யாகத் தழைத்திடும் வையகந்
தன்வழி யாகத் தழைத்த பொருளெல்லாந்
தன்வழி தன்னரு ளாகிநின் றானே. – (திருமந்திரம் – 678)

விளக்கம்:
அட்டாங்கயோகத்தில் மகிமா என்னும் சித்தி பெறும் போது எல்லாம் நம் வசப்படும். மாயையால் நம்மை ஒன்றும் செய்ய முடியாது, எதற்கும் நாம் அசைந்து கொடுக்க மாட்டோம். நாமே நம் வசப்பட்டுத் தன்வழியில் நிற்கும் போது ஞானம் பெருகும். நாம் ஞானம் பெறும் போது நம்மைச் சுற்றி உள்ள  உலகம் துயர் நீங்கித் தழைத்திடும். நம்மால் துயர் நீங்கிய உலகம் தானும் யோக வழியில் நின்று சிவனருள் பெறும்.

ஆகின்ற காலொளி யாவது கண்டபின்
போகின்ற காலங்கள் போவது மில்லையாம்
மேனின்ற காலம் வெளியுற நின்றன
தானின்ற காலங்கள் தன்வழி யாகுமே. – (திருமந்திரம் – 677)

விளக்கம்:
மூச்சுப்பயிற்சியின் போது நாம் விடும் மூச்சு ஒளிமயமாகிறது. அதை நாம் உணர்ந்து கொண்டால், பிறகு நாம் வாழ்நாள் வீணாகக் கழியாது. யோக வழியில் நின்று தூய்மையான வாழ்வு பெறலாம். அவ்வழியில் நிற்கும் போது காலம் கூட நம் வசப்படும்.

மெய்ப்பொருள் சொல்லிய மெல்லிய லாளுடன்
தற்பொரு ளாகிய தத்துவங் கூடிடக்
கைப்பொரு ளாகக் கலந்திடு மோராண்டின்
மைப்பொரு ளாகு மகிமாவ தாகுமே. – (திருமந்திரம் – 676)

விளக்கம்:
மெய்ப்பொருளை உணர்த்தும் குண்டலினிச் சக்தியின் துணை கொண்டு இலகிமா என்னும் சித்தி பெறுவதைப் பற்றிப் பார்த்தோம். இலகிமா என்னும் மென்மை பெற்று, தொடர்ந்து ஒரு வருடம் தியானத்தில் லயித்திருந்தால், சிவதத்துவம் பற்றிய ஞானம் கைகூடும். மறைபொருளாகிய அத்தத்துவத்தை உணர்வதே மகிமா என்னும் சித்தி ஆகும்.

மாலகு வாகிய மாயனைக் கண்டபின்
தானொளி யாகித் தழைத்தங் கிருந்திடும்
பாலொளி யாகிப் பரந்தெங்கு நின்றது
மேலொளி யாகிய மெய்ப்பொருள் காணுமே. – (திருமந்திரம் – 675)

விளக்கம்:
அட்டாங்க யோகத்தில் நின்று, இலகிமா என்னும் சித்தி பெற்று, மென்மையிலும் மென்மையான சிவபெருமானைக் காணலாம். சிவபெருமானைக் கண்டபின் நாமும் மென்மையான ஒளியாகலாம், சிவ ஒளியோடு கலந்திருக்கலாம். சிவ ஒளி பரந்து எங்கும் விரிந்திருப்பதை அப்போது உணரலாம். அனைத்துக்கும் மேலான ஒளியாகிய மெய்ப்பொருளை அறிந்து கொள்லாளாம்.

ஆகின்ற வத்தனி நாயகி தன்னுடன்
போகின்ற தத்துவம் எங்கும் புகல தாய்ச்
சாகின்ற காலங்கள் தன்வழி நின்றிடின்
மாய்கின்ற தையாண்டின் மாலகு வாகுமே. – (திருமந்திரம் – 674)

விளக்கம்:
நம்முடைய வாழ்நாளெல்லாம் வீணாகச் சாகின்றன. இப்படி வீணாகும் காலத்தில் நாம் தியான வழியில் நின்று, தனி நாயகியான குண்டலினிச் சக்தியைச் சேர்ந்திருப்போம். ஐந்தாண்டுகள் இப்படி நாம் தொடர்ந்து அட்டாங்க யோகத்தில் நின்றிருந்தால், இலகிமா என்னும் சித்தி பெறலாம். இலகிமா என்னும் மென்மையான தன்மையை அடைந்தால் நாம் அனைத்து தத்துவங்களிலும் புகுந்து வரலாம். அதாவது அனைத்துத் தத்துவங்களையும் எளிதாகப் புரிந்து கொள்ளலாம்.

முடிந்திட்டு வைத்து முயங்கிலோ ராண்டில்
அணிந்த அணிமாகை தானாம் இவனுந்
தணிந்தவப் பஞ்சினுந் தானொய்ய தாகி
மெலிந்தங் கிருந்திடும் வெல்லவொண் ணாதே. – (திருமந்திரம் – 673)

விளக்கம்:
யோகப்பயிற்சியில் நின்று, மேலே ஏற்றிய குண்டலினியை கீழே இறங்காமல் ஒரே இடத்தில் முடிந்து வைத்து, அதிலேயே ஒரு வருடம் லயித்திருந்தால் அணிமா என்னும் சித்தி கைகூடும். நாமும் குழப்பம் தணிந்து, பஞ்சை விட மெல்லிய மனம் பெறுவோம். காற்றாய் மெலிந்த நம் மனத்தை யாராலும் வெல்ல முடியாது.

மந்தர மேறு மதிபானு வைமாற்றிக்
கந்தாய்க் குழியிற் கசடற வல்லார்க்குத்
தந்தின்றி நற்கா மியலோகஞ் சார்வாகும்
அந்த வுலகம் அணிமாதி யாமே. – (திருமந்திரம் – 672)

விளக்கம்:
தேவர்கள் மந்தர மலையை மத்தாகக் கொண்டு கடலைக் கடைந்து அமிர்தம் எடுத்தது போல, நாமும் குழியில் நட்ட தூண் போல நிமிர்ந்த நிலையில் அமர்ந்து சூரிய கலையிலும் சந்திர கலையிலும் கவனம் செலுத்தி, பிராணாயாமத்தைச் சரியாகச் செய்து வந்தால் நம்முள்ளே அமிர்தம் ஊறும். அது மட்டுமில்லாமல் நாம் விரும்பியவாறு சிவலோகத்தில் வசிக்கலாம். அவ்வுலகத்தில் அணிமா முதலான அட்டமாசித்திகளைப் பெறலாம்.

எட்டிவை தன்னோ டெழிற்பரங் கைகூடப்
பட்டவர் சித்தர் பரலோகஞ் சேர்தலால்
இட்டம துள்ளே இறுக்கல் பரகாட்சி
எட்டு வரப்பு மிடந்தானின் றெட்டுமே. – (திருமந்திரம் – 671)

விளக்கம்:
அட்டாங்க யோகத்தில் நின்று அட்டமாசித்திகளைப் பெற்று, எழில் நிறைந்த பரவெளியைப் பார்த்தவர்கள் சித்தர் ஆவார்கள். அச்சித்தர்கள் பரவெளியில், தாம் விரும்பிய சிவ தரிசனம் பெறுவார்கள். இவையெல்லாம் பெற நாம் எங்கும் எதையும் தேடிச் செல்ல வேண்டியதில்லை. நாம் இருந்த இடத்திலேயே தியானம் செய்து பெறலாம்.